1. Πώς δημιουργείται η εσωτερική μας πραγματικότητα;

Ποια είναι τελικά η πραγματικότητα που ζούμε;

Δύο άνθρωποι ζουν το ίδιο γεγονός —

και θυμούνται τελείως διαφορετικά πράγματα.

Δεν είναι το γεγονός που καθορίζει την εμπειρία μας,

αλλά η ερμηνεία που δίνουμε σ' αυτό.

Και αυτή η ερμηνεία… γίνεται η εσωτερική μας πραγματικότητα.

Πόσες φορές νιώσαμε πόνο, θυμό ή ντροπή

όχι για κάτι που όντως έγινε,

αλλά για κάτι που πιστέψαμε πως σημαίνει αυτό που έγινε;

🌿 Αν μπορείς να δεις τη σκέψη σου πριν την πιστέψεις,

αλλάζει όλος ο εσωτερικός σου κόσμος.

2. Ποια είναι η σχέση ανάμεσα σε γεγονός, σκέψη, συναίσθημα και αντίδραση;

Δεν σε ταράζει αυτό που συμβαίνει. Σε ταράζει αυτό που λες μέσα σου γι' αυτό που συμβαίνει.

Όλα ξεκίνησαν από ένα βλέμμα… ή μήπως όχι;

Σε κοίταξε λίγο περίεργα.

Σκέψη: «Τι του έκανα;»

Συναίσθημα: Άγχος, θυμός, ντροπή.

Αντίδραση: Κλείνεσαι, ή του επιτίθεσαι.

Μα τι συνέβη στ' αλήθεια;

Ήταν απλώς ένα βλέμμα.

Η σκέψη ήρθε πρώτη.

Το συναίσθημα ακολούθησε.

Και μετά… η αντίδραση.

Δεν είναι το γεγονός που μας ταράζει —

αλλά η ιστορία που του δίνουμε.

Αν δεις αυτή την αλυσίδα, αρχίζεις να απελευθερώνεσαι.

🎓 Σε αυτή την εκπαίδευση,

Μαθαίνουμε να παρατηρούμε τη σκέψη πριν γίνει συναίσθημα.

Και να στεκόμαστε εκεί — με καθαρότητα και επίγνωση.

Όχι για να μην νιώθουμε.

Αλλά για να νιώθουμε… χωρίς να παγιδευόμαστε.

3. Τι ρόλο παίζουν οι πεποιθήσεις μας στις ερμηνείες που δίνουμε;

Κάθε φορά που βλέπουμε κάτι, δεν το βλέπουμε "όπως είναι".

Το βλέπουμε μέσα από τα φίλτρα των παλιών μας πεποιθήσεων.

Και οι πεποιθήσεις αυτές — τις περισσότερες φορές — δεν είναι καν δικές μας.

Τις κληρονομήσαμε.

Μας τις δίδαξαν.

Τις υιοθετήσαμε όταν ήμασταν ακόμη παιδιά.

Έτσι, αντί να βλέπουμε το παρόν, βλέπουμε… την ιστορία που έχουμε μάθει να πιστεύουμε για τον κόσμο.