Καλάθι
0
0,00 €
Μαθήματα Θαυμάτων (ACIM) με σχολιασμό του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ (ΡΕΝ) & δικό μου (Κ)
ACIM - Μάθημα 4
Αυτές οι σκέψεις δεν σημαίνουν τίποτα.
ΡΕΝ - Μάθημα 4
Αυτές οι σκέψεις δεν έχουν σχέση με την αλήθεια.
Έχουμε εξηγήσει επανειλημμένα ότι ο μη φωτισμένος νους είναι ανίκανος να έχει διαύγεια σχετικά με ό,τι αντιλαμβάνεται. Στην ACIM επεξήγηση μάς παρουσιάζεται η έννοια της σκέψης με ή χωρίς τον Θεό. Προσωπικά, προτιμώ να μην διαχωρίζω τον εαυτό μας από τον Θεό, επειδή τα Μαθήματα Θαυμάτων δηλώνουν ξεκάθαρα ότι είμαστε Θεϊκοί. Κατά την αντίληψή μου, αυτό το μάθημα μάς λέει ότι είμαστε ένα με τον Θεό και ότι ο νους μας έχει την ψευδαίσθηση ότι είμαστε διαχωρισμένοι και νιώθει την «ενοχή» της τόλμης να πιστεύει ότι είμαστε ξέχωρα και ότι θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε με τη δική μας θέληση σαν διαχωρισμένοι και ίσως ακόμη και ενάντια στη θέληση του Θεού (Η αποκαλούμενη «Πτώση» από τη Θεία Χάρη).
Γι' αυτό και θα το εξηγούσα διαφορετικά. Αυτό που αναφέρεται πιο πάνω σαν σκέψη χωρίς τον Θεό, για μένα είναι λειτουργία από το σύστημα πεποιθήσεων ότι είμαι αυτό το διαχωρισμένο σώμα και νους, ότι δεν αξίζω, ότι είμαι ένοχος, ότι κινδυνεύω από το περιβάλλον μου και ότι πρέπει να προστατευτώ από τον «κόσμο». Έτσι ο νους μου είναι απασχολημένος με φόβο, πόνο, πίκρα, θυμό και ενοχή. Το να σκέφτομαι χωρίς τον Θεό σημαίνει επίσης να σκέφτομαι για το παρελθόν ή το μέλλον, καθώς και όλες τις σκέψεις που είναι προγραμματισμένες από το παρελθόν. Αυτό προφανώς αποτελεί το 99% των ανθρώπινων σκέψεων.
Σκέψη με τον Θεό είναι να βιώσουμε ότι είμαστε όλοι ένα θεϊκό ον και ότι όλα τα όντα και οι καταστάσεις είναι εκφράσεις του δικού μας θεϊκού εαυτού – όλα όσα υπάρχουν είναι επίσης έκφραση αυτού του θεϊκού εαυτού. Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης δημιουργεί συναισθήματα ενότητας, ασφάλειας, ειρήνης, αγάπης, ομόνοιας, αθωότητας και παράδοσης.
Τώρα οι σκέψεις μας βασίζονται στην ψευδαίσθηση του διαχωρισμού, της αποξένωσης, της ενοχής, του φόβου και του θυμού. Καθώς ο νους διορθώνεται, θα αντιλαμβάνεται την έμφυτη ενότητά μας με όλους και θα «σκεφτόμαστε με τον Θεό».
Το να σκεφτόμαστε με τον Θεό για τους περισσότερους από μας απαιτεί να μειώσουμε ή ακόμη, σε κάποιες περιπτώσεις, να πάψουμε να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε και να μάθουμε να ζούμε αυθόρμητα στην παρούσα στιγμή, με εμπιστοσύνη στη θεϊκή καθοδήγηση και να ρέουμε με τα εσωτερικά μηνύματα και συναισθήματα.
Κ - Μάθημα 4
Το κείμενο αυτό εξετάζει τη διάκριση ανάμεσα στη σκέψη με τον Θεό και στη σκέψη χωρίς Αυτόν, όπως αναφέρεται στα Μαθήματα Θαυμάτων (ACIM). Εστιάζει στην ιδέα ότι οι σκέψεις που προέρχονται από την αντίληψη του διαχωρισμού, της ενοχής και του φόβου είναι στην πραγματικότητα σκέψεις χωρίς τον Θεό. Αντίθετα, όταν ο νους μας αναγνωρίζει την ενότητα όλων των όντων και καταστάσεων ως εκφράσεις του θείου, τότε σκεφτόμαστε "με τον Θεό".
Η σκέψη χωρίς τον Θεό, όπως περιγράφεται, είναι μια λειτουργία του νου που βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι είμαστε διαχωρισμένες οντότητες, εγκλωβισμένες σε σώμα και νου, και ότι πρέπει να προστατευτούμε από τον κόσμο γύρω μας. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι γεμάτος φόβο, πόνο, ενοχή και αρνητικά συναισθήματα, που αναπαράγονται από τις εμπειρίες και τον προγραμματισμό του παρελθόντος. Αυτές οι σκέψεις αντιπροσωπεύουν το 99% της ανθρώπινης σκέψης.
Από την άλλη πλευρά, η σκέψη με τον Θεό σημαίνει αναγνώριση και βίωση της ενοποιημένης θεϊκής φύσης μας. Σε αυτήν την κατάσταση, αντιλαμβανόμαστε όλα τα όντα και καταστάσεις ως εκφράσεις του ίδιου θεϊκού εαυτού, πράγμα που οδηγεί σε συναισθήματα ειρήνης, αγάπης, ασφάλειας και αθωότητας.
Το κείμενο επίσης υπογραμμίζει ότι για να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση σκέψης με τον Θεό, χρειάζεται να απελευθερωθούμε από την ανάγκη να σκεφτόμαστε συνεχώς και να σχεδιάζουμε, και να μάθουμε να ζούμε αυθόρμητα στην παρούσα στιγμή, με εμπιστοσύνη στη θεϊκή καθοδήγηση. Αυτός ο τρόπος ζωής απαιτεί να είμαστε συνδεδεμένοι με τα εσωτερικά μας μηνύματα και συναισθήματα, και να ρέουμε με αυτά, χωρίς την παρεμβολή των ψευδαισθήσεων του διαχωρισμού και του φόβου.