Μαθήματα Θαυμάτων (ACIM) με σχολιασμό του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ (ΡΕΝ) & δικό μου (Κ)

ΡΕΝ - Μάθημα 6

Ο νους μου είναι ταραγμένος όταν δεν βλέπει την αλήθεια.

Εδώ θα βοηθούσε ένα παράδειγμα. Θεωρήστε ότι είμαστε το φως του μηχανήματος προβολής ταινιών. Η αληθινή μας φύση είναι αγνό λευκό φως. Σαν φως περνάμε μέσα από την ταινία, η οποία είναι ο νους που δίνει μορφή και δραστηριότητα στο φως μας. Παρόλο που είμαστε το φως, ο νους μας πιστεύει ότι είμαστε οι εικόνες πάνω στην οθόνη και μαθαίνει να ταυτίζεται με κάποια συγκεκριμένη εικόνα που θεωρεί ότι είμαστε εμείς σε αντίθεση με τις άλλες εικόνες, οι οποίες είναι επίσης εκφράσεις του ενός φωτός που είναι ο αληθινός εαυτός μας. Όλες οι εικόνες είναι εκφράσεις τους ενός θεϊκού φωτός.

Είμαστε το ένα φως και όλες οι εικόνες είναι δικές μας, αλλά ταυτιζόμαστε μόνο με μία και φοβόμαστε τις άλλες εικόνες. Επίσης φοβόμαστε τον πόνο, την απόρριψη και το θάνατο της «δικής μας» εικόνας και είμαστε μάλλον αδιάφοροι για το τι συμβαίνει στις περισσότερες από τις άλλες εικόνες που δημιουργούνται από το ίδιο φως. Ερωτευόμαστε και εξαρτιόμαστε από κάποιες εικόνες και μαθαίνουμε να φοβόμαστε και να μισούμε άλλες. Αυτό το μοναδικό φως δημιουργεί απόλυτα το καθετί πάνω στην οθόνη: το «καλό», το «κακό», το «ωραίο», το «άσχημο», το ευχάριστο, το δυσάρεστο, το ευτυχισμένο, το λυπημένο, το δυνατό, το αδύναμο, το ηθικό, το ανήθικο, το ικανό και το ανίκανο. Όλες αυτές οι εικόνες, γοητευτικές και απεχθείς στο νου μας, είναι εκφράσεις του ίδιου ενός φωτός.

Όταν ταυτιζόμαστε με τις εικόνες (τη σωματική διάσταση) πάνω στην οθόνη ή ακόμη και με την ταινία (τη νοητική διάσταση) που τις μορφοποιεί, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την αλήθεια και αναστατωνόμαστε από επιθυμία, φόβο, ενοχή, πόνο και θυμό.

Όταν εστιαζόμαστε στο ένα φως πίσω απ' όλες τις μορφές και τις αλληλεπιδράσεις τους, βιώνουμε ειρήνη, αγάπη και κατανόηση.
Ένα άλλο παράδειγμα θα ήταν ότι είμαστε ο ηλεκτρισμός που περνά μέσα από μια λάμπα. Αλλά ξεχνάμε ότι είμαστε άμορφος ηλεκτρισμός και φθάνουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε η λάμπα, μέσα από την οποία εκφραζόμαστε μόνο προσωρινά. Κοιτάζουμε γύρω μας και βλέπουμε άλλες λάμπες και συγκρίνουμε τον εαυτό μας σκεπτόμενοι, «Ω, είμαι περισσότερο λαμπερή ή λιγότερο λαμπερή από την άλλη λάμπα. Αξίζω περισσότερο ή λιγότερο». Διαχωρίζουμε τις λάμπες σε ομάδες σύμφωνα με το χρώμα, το μέγεθος, το σχήμα, την ισχύ κλπ. Φοβόμαστε ότι η άλλη λάμπα μπορεί να μας απορρίψει ή να σχεδιάζει να μας κάνει κακό.

Όμως δεν είμαστε οι λάμπες, αλλά ο ηλεκτρισμός που ρέει μέσα από όλες τις λάμπες. Δεν είμαστε κάποια συγκεκριμένη λάμπα, αλλά η άμορφη ενέργεια που ρέει μέσα από όλες τους, καθώς και μέσα από όλες τις ηλεκτρικές συσκευές, οι οποίες μας μετατρέπουν (ως ηλεκτρική ενέργεια) σε θερμότητα, ψύξη, ήχο, αέρα ή κίνηση. Υπάρχει ένας ηλεκτρισμός που εκφράζεται με χιλιάδες τρόπους. Δεν χρειάζεται να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με οποιαδήποτε άλλη συσκευή ή να τις φοβόμαστε. Στην πραγματικότητα είμαστε όλες αυτές. Επομένως, όταν ο νους μου είναι ταραγμένος, δεν βιώνει το θείο μέσα σε μένα, στους άλλους και σε όλες τις καταστάσεις και τα γεγονότα. Άρα, ο νους μου είναι ταραγμένος όταν έχει θέσει την ψευδαίσθηση των πολλών πάνω από την αλήθεια του ενός φωτός.