Καλάθι
0
0,00 €
Μελετώ τα Μαθήματα Θαυμάτων (ACIM)
με σχολιασμό δικό μου και του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ
ACIM - Μάθημα 22
Αυτό που βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης.
Όταν ταυτιζόμαστε με το σώμα και το νου μας, νιώθουμε διαχωρισμένοι και αποξενωμένοι, κάτι που συχνά μας κάνει να φοβόμαστε τους άλλους και τις εξωτερικές δυνάμεις. Αυτή η αίσθηση ανασφάλειας μας οδηγεί σε σκέψεις αυτοπροστασίας, που συχνά εκδηλώνονται ως σκέψεις "επίθεσης". Δηλαδή, πιστεύουμε ότι η αξία μας, η ασφάλεια, η ελευθερία και ο έλεγχός μας απειλούνται από εξωτερικούς παράγοντες, και έτσι αισθανόμαστε την ανάγκη να προστατευτούμε. Αυτός ο φόβος μας κάνει να αντιδρούμε επιθετικά, είτε νοητικά, είτε λεκτικά ή σωματικά.
Όταν αισθανόμαστε φοβισμένοι, αγχωμένοι ή θυμωμένοι, βρισκόμαστε υπό την επιρροή αυτών των σκέψεων "επίθεσης", προσπαθώντας να προστατεύσουμε τον εαυτό μας. Μια πολύ κοινή μορφή αυτής της στάσης είναι η ανάγκη να έχουμε δίκιο και να βρούμε λάθη στους άλλους. Αυτή η τάση μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε θρησκευτικές ή πνευματικές ομάδες, όπου η ταύτιση με μια συγκεκριμένη πεποίθηση οδηγεί στην απόρριψη άλλων συστημάτων σκέψης.
Στην προσωπική μας ζωή, η ανάγκη να έχουμε δίκιο στις σχέσεις με τους κοντινούς μας ανθρώπους μπορεί να είναι πηγή συνεχούς πόνου και σύγκρουσης. Οι συγκρούσεις αυτές μπορεί να προκύπτουν από διαφορετικές ανάγκες στην οικογένεια, στην κοινωνία ή ακόμη και σε πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις.
Για να ξεπεράσουμε αυτές τις σκέψεις επίθεσης, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αληθινή μας ασφάλεια, αξία και ελευθερία δεν εξαρτώνται από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά βρίσκονται μέσα μας. Όταν κατακτήσουμε αυτή την εσωτερική γαλήνη και εμπιστοσύνη, θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από τον φόβο και την ανάγκη για επίθεση ή άμυνα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να ζήσουμε πιο ήρεμα και ελεύθερα, χωρίς τις εντάσεις που δημιουργούν αυτές οι αρνητικές σκέψεις.
Όταν αισθανόμαστε φοβισμένοι, αγχωμένοι ή θυμωμένοι, βρισκόμαστε υπό την επιρροή αυτών των σκέψεων "επίθεσης", προσπαθώντας να προστατεύσουμε τον εαυτό μας. Μια πολύ κοινή μορφή αυτής της στάσης είναι η ανάγκη να έχουμε δίκιο και να βρούμε λάθη στους άλλους. Αυτή η τάση μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε θρησκευτικές ή πνευματικές ομάδες, όπου η ταύτιση με μια συγκεκριμένη πεποίθηση οδηγεί στην απόρριψη άλλων συστημάτων σκέψης.
Στην προσωπική μας ζωή, η ανάγκη να έχουμε δίκιο στις σχέσεις με τους κοντινούς μας ανθρώπους μπορεί να είναι πηγή συνεχούς πόνου και σύγκρουσης. Οι συγκρούσεις αυτές μπορεί να προκύπτουν από διαφορετικές ανάγκες στην οικογένεια, στην κοινωνία ή ακόμη και σε πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις.
Για να ξεπεράσουμε αυτές τις σκέψεις επίθεσης, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αληθινή μας ασφάλεια, αξία και ελευθερία δεν εξαρτώνται από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά βρίσκονται μέσα μας. Όταν κατακτήσουμε αυτή την εσωτερική γαλήνη και εμπιστοσύνη, θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από τον φόβο και την ανάγκη για επίθεση ή άμυνα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να ζήσουμε πιο ήρεμα και ελεύθερα, χωρίς τις εντάσεις που δημιουργούν αυτές οι αρνητικές σκέψεις.
Κύρια σημεία:
1. **Ταύτιση με το σώμα και το νου**:
Όταν ταυτιζόμαστε με το σώμα και το νου μας, νιώθουμε διαχωρισμένοι και αποξενωμένοι, κάτι που προκαλεί φόβο και ανασφάλεια.
2. **Σκέψεις επίθεσης**:
Αυτές οι σκέψεις προκύπτουν από την αίσθηση ότι η αξία, η ασφάλεια, η ελευθερία και ο έλεγχός μας απειλούνται από εξωτερικές δυνάμεις. Αυτό μας οδηγεί στην ανάγκη να προστατευτούμε, συχνά με επιθετικό τρόπο.
3. **Επιπτώσεις στις σχέσεις**:
Η ανάγκη να έχουμε δίκιο και να βρούμε λάθη στους άλλους μπορεί να οδηγήσει σε συγκρούσεις και πόνο στις προσωπικές μας σχέσεις, καθώς και στις ευρύτερες κοινωνικές ή πολιτικές μας αλληλεπιδράσεις.
4. **Απελευθέρωση από τις σκέψεις επίθεσης**:
Η απελευθέρωση από αυτές τις σκέψεις έρχεται όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η αληθινή μας ασφάλεια, αξία και ελευθερία βρίσκονται μέσα μας και δεν εξαρτώνται από εξωτερικούς παράγοντες.
5. **Εσωτερική γαλήνη και εμπιστοσύνη**:
Όταν αποκτήσουμε εσωτερική γαλήνη και εμπιστοσύνη, μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον φόβο επίθεσης και την ανάγκη για άμυνα, οδηγώντας σε μια πιο ήρεμη και ελεύθερη ζωή.
ο Ρ. Η. Νατζέμυ μας λέει σχετικά::
Όταν ταυτιζόμαστε με το σώμα και το νου μας και νιώθουμε διαχωρισμένοι και αποξενωμένοι, είναι φυσικό να φοβόμαστε τους άλλους και τις δυνάμεις γύρω μας και να αισθανόμαστε την ανάγκη να προστατευτούμε. Αυτές οι σκέψεις ελέγχου και αυτοπροστασίας μπορούν να ονομαστούν «σκέψεις επίθεσης», επειδή βασίζονται στην ιδέα ότι η αξία, η ασφάλεια, η ελευθερία και ο έλεγχός μας δέχονται επίθεση από δυνάμεις έξω από μας και ότι χρειάζεται να προστατευτούμε. Επομένως, φοβόμαστε την επίθεση και, από φόβο, επιτιθέμεθα κι εμείς – ίσως νοερά αν όχι λεκτικά ή σωματικά.
Όταν νιώθουμε διαχωρισμένοι, φοβισμένοι, αγχωμένοι, πληγωμένοι, θυμωμένοι, πικραμένοι κλπ., είμαστε υπό την επήρεια σκέψεων επίθεσης και αισθανόμαστε την ανάγκη να κάνουμε κάτι για να προστατευτούμε. Η πιο κοινή και ύπουλη μορφή αυτού είναι η ανάγκη να έχουμε εμείς δίκιο και να βρίσκουμε λάθη στους άλλους. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει σε όλες τις θρησκευτικές και πνευματικές ομάδες. Όταν ταυτιζόμαστε με μια συγκεκριμένη ομάδα, νιώθουμε την ανάγκη να «προστατευτούμε» βρίσκοντας λάθη στα άλλα συστήματα θεώρησης – σύμφωνα με την πεποίθησή μας ότι μπορεί να υπάρχει μόνον ένα σωστό σύστημα θεώρησης. Αυτό μου θυμίζει ένα αυτοκόλλητο σε προφυλακτήρα αυτοκινήτου με τη φράση, «Ιησού, σώσε με από τους οπαδούς Σου».
Η ανάγκη μας να έχουμε δίκιο στις κοντινές προσωπικές σχέσεις μας με το σύντροφο, τα παιδιά και τους γονείς μας, είναι μια διαρκής πηγή πόνου και σύγκρουσης.
Οι συγκρουόμενες ανάγκες μας σαν μέλη οικογένειας, σαν πολίτες, κοινωνικές ομάδες, πολιτικές ομάδες και χώρες, είναι συνεχής πηγή σκέψεων σύγκρουσης και επίθεσης. Οι οικονομικές μας ανάγκες μάς κάνουν να συγκρουόμαστε με εκείνους που θα ήθελαν να επωφεληθούν με τρόπους επιζήμιους για τις ανάγκες μας. Οι ανάγκες μας για ασφάλεια, αυτοεπιβεβαίωση, ελευθερία και έλεγχο μάς κάνουν να συγκρουόμαστε με εκείνους που φανταζόμαστε ότι θέτουν σε κίνδυνο αυτές τις ανάγκες.
Μόνον όταν κατανοήσουμε ότι είμαστε ασφαλείς, άξιοι και ελεύθεροι μέσα μας και βιώσουμε απόλυτη πίστη στη θεϊκή αγάπη και τους ευσπλαχνικούς συμπαντικούς νόμους, θα χαλαρώσουμε και θα απελευθερωθούμε από τις σκέψεις επίθεσης. Αυτό σημαίνει απελευθέρωση από το φόβο επίθεσης και την ανάγκη να επιτεθούμε ή και να αμυνθούμε.