Μελετώ τα Μαθήματα Θαυμάτων (ACIM) 

με σχολιασμό δικό μου και του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ

ACIM - Μάθημα 23

Μπορώ να ξεφύγω από αυτόν τον κόσμο εγκαταλείποντας τις σκέψεις επίθεσης.

Απελευθέρωση από τις Σκέψεις Επίθεσης:


Όταν ταυτιζόμαστε υπερβολικά με το σώμα και το νου μας, αισθανόμαστε αποξενωμένοι, διαχωρισμένοι, και ευάλωτοι σε εξωτερικές απειλές. Αυτή η αίσθηση οδηγεί σε σκέψεις επίθεσης, δηλαδή σε αντιδράσεις που προέρχονται από την ανάγκη μας να προστατεύσουμε την αξία, την ασφάλεια, και τον έλεγχό μας.

 
Επίτευξη Εσωτερικής Γαλήνης

Με την απελευθέρωση από τις σκέψεις επίθεσης και την καλλιέργεια μιας βαθιάς εσωτερικής εμπιστοσύνης και γαλήνης, μπορούμε να ζούμε σε αρμονία με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Αυτό το μονοπάτι μας οδηγεί σε μια ζωή με λιγότερο φόβο και περισσότερη αίσθηση ελευθερίας και αυθεντικότητας.

 Βασικοί Άξονες Απελευθέρωσης::

1. Ανάπτυξη Εμπιστοσύνηςς

Μόλις αναπτύξουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην αθωότητά μας και συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, μπορούμε να απελευθερωθούμε από τον φόβο και την ανάγκη αυτοπροστασίας. Η εμπιστοσύνη στη ζωή και στις θετικές δυνάμεις που την διέπουν μας επιτρέπει να χαλαρώσουμε και να αφήσουμε τις σκέψεις επίθεσης.

2. Αφήνοντας τον Φόβο

Η αποδέσμευση από τον φόβο που μας κάνει να νιώθουμε ότι απειλούμαστε, είτε από ανθρώπους είτε από άλλες δυνάμεις (όπως ασθένειες ή περιβαλλοντικούς παράγοντες), είναι κεντρική για την εσωτερική ειρήνη. Αντί να δημιουργούμε μια πραγματικότητα βασισμένη στην ανάγκη άμυνας, μπορούμε να καλλιεργήσουμε την ειρήνη, την αγάπη, και την ευτυχία.

3. Απελευθέρωση από την Αξιολόγηση των Άλλων

Ένας από τους πιο ισχυρούς μηχανισμούς άμυνας είναι η ανάγκη να προστατεύσουμε το εγώ μας από την ταπείνωση ή την απόρριψη. Όταν δίνουμε υπερβολική σημασία στο τι πιστεύουν οι άλλοι, αυτό είναι μια μορφή σκέψης επίθεσης. Η απελευθέρωση από αυτή την ανάγκη μας επιτρέπει να είμαστε ο αυθεντικός εαυτός μας, χωρίς να κρυβόμαστε πίσω από προσποιητές εικόνες.

ο Ρ. Η. Νατζέμυ μας λέει σχετικά::

Μπορώ να ξεφύγω από αυτόν τον κόσμο εγκαταλείποντας τις σκέψεις επίθεσης.

Εφόσον αναπτύξουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην αθωότητά μας και συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, θα είμαστε σε θέση να νιώσουμε ασφαλείς και να αφήσουμε τις σκέψεις επίθεσης και κάθε ανάγκη να προστατεύουμε τον εαυτό μας, την αξία μας, την ελευθερία ή τον έλεγχό μας. Θα παραδώσουμε τη ζωή μας στον Θεό και θα επιτρέψουμε στο Θείο να μας καθοδηγεί. Το να αφήσουμε τις σκέψεις επίθεσης σημαίνει να αφήσουμε τον φόβο, την ιδέα ότι οι άλλοι θέλουν να μας βλάψουν και την ανάγκη να προστατευτούμε.

Μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη ότι το θείο και η ζωή θα επιτρέψουν να συμβεί στη ζωή μας μόνον ότι είναι δίκαιο και ωφέλιμο για τη διαδικασία εξέλιξής μας. Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αθώοι και καλοί και αξιαγάπητοι από τον Θεό και όλα τα όντα παντού – ανεξάρτητα από το τι αισθάνεται ο νους τους. Νιώθοντας αξιαγάπητοι, αθώοι, ευλογημένοι και άξιοι για όλα τα καλά, θα χαλαρώσουμε και θα αφήσουμε την ιδέα ότι μπορεί να πάθουμε κακό, καθώς και την ανάγκη να προστατευτούμε απ' αυτό το κακό.

Αυτό ισχύει, όχι μόνο για το φόβο επίθεσης από τους ανθρώπους και τα ζώα, αλλά, επίσης, για το φόβο επίθεσης από τις ουσίες, τα τοξικά, τη σκόνη, τη γύρη, το κρύο, τη ζέστη, τον ήλιο, τον άνεμο, τα μικρόβια, την ασθένεια και τα γηρατειά. Όταν τα φοβόμαστε και νιώθουμε την ανάγκη να προστατευτούμε απ' αυτά, δημιουργούμε μια πραγματικότητα βασισμένη σε σκέψεις επίθεσης. Αφήνοντας όλους αυτούς τους φόβους και τους μηχανισμούς άμυνας που δημιουργούν, μπορούμε να βιώσουμε την ειρήνη, την αγάπη και την ευτυχία.

Ο πιο ισχυρός μηχανισμός άμυνας είναι η ανάγκη να προστατεύσουμε το εγώ μας από την ταπείνωση, την απόρριψη ή τη γελοιοποίηση. Δίνουμε υπερβολικά πολλή σημασία στο τι πιστεύουν οι άλλοι. Αυτό είναι μια μορφή σκέψης επίθεσης. Αισθανόμαστε ότι το εγώ μας κινδυνεύει από τους άλλους και ότι χρειάζεται να παρουσιάσουμε έναν «αποδεκτό» εαυτό σ' αυτούς. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, δεν μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας. Συχνά καταφεύγουμε στο κουτσομπολιό ή στην κριτική των άλλων, λόγω της δικής μας ανασφάλειας. Αυτές είναι όλες μορφές σκέψεων επίθεσης.