Καλάθι
0
0,00 €
Μελετώ τα Μαθήματα Θαυμάτων (ACIM)
με σχολιασμό δικό μου και του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ
ACIM - Μάθημα 26
.Οι επιθετικές μου σκέψεις επιτίθενται στην ικανότητά μου να είμαι απρόσβλητος.
Το μάθημα αυτό μας καλεί να αναλογιστούμε τη δύναμη που έχουν οι επιθετικές σκέψεις στο να μειώνουν την ικανότητά μας να νιώθουμε απρόσβλητοι. Η ιδέα είναι ότι οι επιθετικές σκέψεις, είτε στρέφονται προς άλλους είτε προέρχονται από τον φόβο της επίθεσης από άλλους, υπονομεύουν την εσωτερική μας αίσθηση ασφάλειας και ακαταβλητότητας.
Βασικά Σημεία:
1. Αντίληψη της Ευαλωτότητας:
Όταν σκεφτόμαστε επιθετικά, δημιουργούμε μια ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να δεχτούμε επίθεση. Αυτή η σκέψη μας κάνει να νιώθουμε ευάλωτοι και να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε ασφαλείς.
2. Δημιουργία της Πραγματικότητας:
Οι επιθετικές σκέψεις δεν είναι μόνο καταστροφικές, αλλά και δημιουργικές με έναν αρνητικό τρόπο. Δημιουργούν μια πραγματικότητα όπου όντως νιώθουμε ανασφαλείς, και μπορεί ακόμα και να εκδηλώσουμε καταστάσεις που μας προκαλούν βλάβη.
3. Φόβος και Επιθετικότητα:
Όταν φοβόμαστε τη γνώμη κάποιου ή νιώθουμε την ανάγκη να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο, αυτά τα συναισθήματα πηγάζουν από επιθετικές σκέψεις, έστω και αν δεν φαίνονται έτσι στην επιφάνεια.
Συμπέρασμα:
Οι επιθετικές σκέψεις μας κρατούν μακριά από την αίσθηση της απροβλημάτιστης ασφάλειας και ευημερίας. Το να κατανοήσουμε και να απελευθερωθούμε από αυτές τις σκέψεις είναι ένα βήμα προς την αληθινή εσωτερική ειρήνη και την εμπιστοσύνη στην άτρωτη φύση μας.
ο Ρ. Η. Νατζέμυ μας λέει σχετικά::
ΡΕΝ - Μάθημα 26
Οι επιθετικές μου σκέψεις μειώνουν την ικανότητά μου να είμαι απρόσβλητος.
Όταν σκεφτόμαστε ότι επιτιθέμεθα ή ότι δεχόμαστε επίθεση, φοβόμαστε και υπονομεύουμε τη δική μας αίσθηση της αήττητης φύσης μας. Όταν μπορούμε να σκεφτούμε να επιτεθούμε σε κάποιον άλλο, αυτό φυσικά σημαίνει ότι και εμείς μπορεί να δεχτούμε επίθεση. Επίσης, σημαίνει ότι θα περιμένουμε την επίθεση του άλλου, εφόσον θέλουμε να του επιτεθούμε. Επίσης, όταν πιστεύουμε ότι μπορεί να μας επιτεθούν, λέμε στον εαυτό μας ότι είμαστε ευάλωτοι και, επομένως, δεν είμαστε ασφαλείς. Αυτό δημιουργεί αυτή τη φανταστική πραγματικότητα. Η ψευδαίσθησή μας γίνεται πραγματικότητά μας.
Επομένως, νιώθοντας ευάλωτοι, πιστεύοντας ότι οι άλλοι ή ο κόσμος αναζητά να μας βλάψει και πιστεύοντας ότι χρειάζεται να προστατευτούμε, αυτά όλα δημιουργούν μια πραγματικότητα, μέσα στην οποία εκδηλώνουμε το να είμαστε ανασφαλείς και ίσως ακόμη και το να πάθουμε ζημιά. Είναι δική μας δημιουργία.
Πρέπει, επίσης, να κατανοήσουμε ότι, ακόμη κι όταν φοβόμαστε τη γνώμη κάποιου ή έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο, είναι μια μορφή επιθετικής σκέψης.