Καλάθι
0
0,00 €
Μελετώ τα Μαθήματα Θαυμάτων (ACIM)
με σχολιασμό δικό μου και του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ
ACIM - Μάθημα 31
Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω.
Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω. Ο κόσμος που απλώνεται μπροστά μου, με όλα τα χρώματά του και τις σκιές του, δεν είναι παρά ένα κάτοπτρο της συνείδησής μου, ένας καμβάς όπου εγώ απεικονίζω τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τους φόβους μου. Ό,τι βλέπω, ό,τι αγγίζω και ό,τι με στοιχειώνει, είναι δημιουργήματα της δικής μου εσωτερικής πραγματικότητας.
Φαίνεται πως ζω σε μια φυλακή, όμως η αλήθεια είναι πως η πόρτα της είναι ανοιχτή. Κανείς δεν με κρατά παρά οι αλυσίδες που εγώ ίδιος έχω επιλέξει να φορέσω. Οι αλυσίδες αυτές δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις προσκολλήσεις μου — στις ιδέες, στις συνήθειες, στις μνήμες, στα πρόσωπα. Αν μπορούσα να αφήσω αυτές τις προσκολλήσεις, θα έβλεπα πως ο κόσμος που με φοβίζει, που με τραβά πίσω, μπορεί να αναιρεθεί ολοκληρωτικά, αν το θελήσω.
Ο κόσμος αυτός, φαίνεται γεμάτος πόνο και βάσανα, δεν με δεσμεύει. Δεν είμαι θύμα του, γιατί είναι μια ψευδαίσθηση που εγώ ο ίδιος συντηρώ. Έχω ασυνείδητα μάθει να κρατιέμαι από πράγματα που νομίζω πως χρειάζομαι. Όμως, η ελευθερία μου είναι τόσο κοντά. Αρκεί μια απλή κίνηση – να ανοίξω τα χέρια μου και να αφήσω όσα με κρατούν.
Όταν συνειδητοποιώ ότι είμαι ο δημιουργός της πραγματικότητάς μου, το βάρος των προσδοκιών και των φόβων εξαφανίζεται. Ό,τι νόμιζα πως με κρατά αιχμάλωτο, είναι μονάχα η σκιά μιας ιδέας. Είμαι ελεύθερος να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω, και με αυτόν τον τρόπο να αλλάξω τον κόσμο.
Δεν είμαι το θύμα του καθρέφτη που με κοιτάζει. Είμαι ο δημιουργός της αντανάκλασής μου. Και κάθε στιγμή, μπορώ να επιλέξω να δω κάτι διαφορετικό, να φτιάξω μια νέα εικόνα. Με κάθε ανάσα, οι αλυσίδες χαλαρώνουν, και μπορώ, αν το επιθυμήσω, να βγω έξω στο φως.
ο Ρ. Η. Νατζέμυ μας λέει σχετικά::
ΡΕΝ - Μάθημα 31
Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω. (Είμαι ελεύθερος και ασφαλής σε κάθε περίπτωση.)
Πώς μπορώ να είμαι θύμα ενός κόσμου που μπορεί να αναιρεθεί ολοκληρωτικά αν εγώ το επιλέξω; Οι αλυσίδες μου χαλαρώνουν. Μπορώ να τις πετάξω, απλά μόλις το επιθυμήσω. Η πόρτα αυτής της φυλακής είναι ανοιχτή. Μπορώ να φύγω, απλά βγαίνοντας έξω. Τίποτα δεν με κρατά σε αυτόν τον κόσμο. Μόνο η επιθυμία να μένω σε αυτόν με κρατά αιχμάλωτο. Ας παραιτηθώ από τις παράλογες ευχές μου και ας περάσω επιτέλους στο φως.
Δημιουργούμε την πραγματικότητά μας με τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές, τις προσδοκίες και τις προσκολλήσεις μας. Η ζωή απλά αντανακλά πίσω σε μας τη δική μας συμπεριφορά και ό,τι πιστεύουμε και προσδοκούμε. Η ζωή είναι καθρέφτης και η εικόνα στον καθρέφτη αλλάζει, μόνον όταν αλλάζει αυτός που κοιτάζει μέσα στον καθρέφτη. Μεταβάλλοντας την αντίληψή μας για τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή, μπορούμε να απελευθερωθούμε από τον κόσμο που έχουμε δημιουργήσει. Όταν νιώθουμε ότι είμαστε θύματα, απλά δημιουργούμε αυτή την πραγματικότητα. Γενικά, γινόμαστε «θύματα» λόγω των προσκολλήσεών μας. Κανείς δεν μπορεί ποτέ να μας ελέγξει ή να απαιτήσει κάτι από μας, εκτός κι αν χρειαζόμαστε κάτι από αυτόν. Η ύστατη απειλή θα ήταν ότι θα μας σκότωναν αν δεν κάναμε αυτό που ζητούν. Ο Ιησούς και ο Σωκράτης επέλεξαν να αφήσουν το σώμα τους, παρά να συμμορφωθούν με αυτές τις απειλές.
Ένας τρόπος να κατανοήσουμε τις προσκολλήσεις φαίνεται στον τρόπο που πιάνουν τους πιθήκους στην Αφρική. Τοποθετούν μερικά φιστίκια ή μια μπανάνα σ' ένα δοχείο με στενό λαιμό. Ο πίθηκος έρχεται και βάζει το χέρι του στο δοχείο για να πιάσει την τροφή που επιθυμεί. Αλλά τώρα που έχει κάνει γροθιά πιάνοντας την τροφή, δεν μπορεί να βγάλει το χέρι του από το δοχείο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι θύμα αυτών που έρχονται και τον συλλαμβάνουν με το χέρι του μέσα στο δοχείο. Αλλά είναι η άρνησή του να αφήσει την προσκόλλησή του στην τροφή που τον κάνει να γίνεται «θύμα». Μας λένε εδώ ότι αυτό που χρειάζεται είναι να αφήσουμε τις προσκολλήσεις και τις παλιές αντιλήψεις μας, και είμαστε ελεύθεροι και όχι θύματα κάποιων ενεργειών.
Ένα άλλο παράδειγμά είναι ένας άνθρωπος που κρατά μια γάτα από την ουρά της και η γάτα τον γρατζουνάει και τον δαγκάνει, προκαλώντας του πολύ πόνο. Αισθάνεται ότι είναι θύμα της γάτας, αλλά αυτό που χρειάζεται είναι μόνο να αφήσει τη γάτα. Επομένως, ελεγχόμαστε από τις προσκολλήσεις μας που μας κάνουν να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας σαν θύμα της πραγματικότητάς μας.
Όταν αφήνουμε αυτές τις προσκολλήσεις, είμαστε ελεύθεροι να δημιουργήσουμε την ευτυχία που αναζητούμε.
Τα μόνα εμπόδια προς την ελευθερία μας είναι οι φόβοι και οι προσκολλήσεις μας. Όταν τα αφήνουμε, είμαστε ελεύθεροι.
Δεν είμαι θύμα του κόσμου που βλέπω,
είναι εικόνες που εγώ δημιουργώ,
καθρέφτης του νου μου, ψευδαίσθηση σκιάς,
καμβάς που βάφω με φόβο και χαρά.
Η πόρτα ανοιχτή, μα μένω εδώ,
με αλυσίδες που μόνος μου φορώ,
προσκολλήσεις σε μνήμες, σε πρόσωπα, φωνές,
με κρατούν φυλακισμένο σε ψεύτικες στιγμές.
Δεν είμαι θύμα της αντανάκλασης αυτής,
είμαι ο δημιουργός της, η αρχή της ζωής.
Και με μια σκέψη, μπορώ να ελευθερωθώ,
στο φως που πάντα υπήρχε,
και με καλεί να ζω.
Η ψευδαίσθησή μου,είναι αυτό που με κρατά
μα η δύναμή μου να αλλάξω τον κόσμο ου κάθε βραδυ μου μιλά..
Με μία απόφαση, ….. φτου ξελευτερία.