Η Επιστροφή στο Κλουβί (4 από 12)

Γιατί ο Άνθρωπος Κάνει Βήματα Πίσω 

Όταν το χάσμα γίνει ορατό,
ο άνθρωπος νιώθει για πρώτη φορά την αλήθεια της ζωής του —
και αυτή η αλήθεια έχει βάρος.

Δεν είναι εύκολο να δούμε καθαρά.
Κι ακόμη πιο δύσκολο είναι να παραμείνουμε σε αυτή τη διαύγεια.

Έτσι, σχεδόν πάντα, εμφανίζεται μια φυσική αντίδραση:
η επιστροφή στο γνώριμο.
Στο "κλουβί".

Όχι επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει.
Αλλά επειδή το νευρικό του σύστημα δεν έχει ακόμη τη δύναμη να κρατήσει το νέο.

Η επιστροφή στο παλιό δεν είναι αδυναμία.
Είναι μηχανισμός προστασίας.

Κάθε παλιό μοτίβο, όσο περιοριστικό κι αν είναι,
έχει χτιστεί κάποτε για να μας κρατήσει ασφαλείς.

Όταν εμφανίζεται το όραμα,
ο εαυτός μας το βλέπει σαν άγνωστη περιοχή.
Και ό,τι είναι άγνωστο, το σώμα το διαβάζει ως κίνδυνο.

Έτσι ξεκινά η επιστροφή:

• στις ίδιες συνήθειες,

• στις ίδιες σκέψεις,

• στα ίδια μοτίβα αντίδρασης,

• στην ίδια ψευδο-ασφάλεια.

Το "κλουβί" μπορεί να είναι άβολο,
αλλά είναι γνωστό.
Και το γνωστό είναι προβλέψιμο — άρα ασφαλές.

Το κλουβί δεν μας περιορίζει επειδή είναι δυνατό.
Μας περιορίζει επειδή είναι οικείο.

Αυτό το στάδιο συχνά γεμίζει τον άνθρωπο ενοχές.
Νιώθει:
"Ξαναγύρισα πίσω."
"Δεν μπορώ."
"Κάτι κάνω λάθος."

Όμως η ψυχή βλέπει κάτι άλλο.

Η επιστροφή δεν είναι τέλος.
Είναι ενσωμάτωση.

Το σώμα χρειάζεται χρόνο
για να εξοικειωθεί με το νέο άνοιγμα.
Το νευρικό σύστημα χρειάζεται ρυθμό
για να συνηθίσει την ελευθερία.
Το παλιό χρειάζεται χώρο
για να καταλάβει ότι δεν απειλείται· μεταμορφώνεται.

Δεν επιστρέφουμε στο κλουβί γιατί αποτυγχάνουμε.
Επιστρέφουμε γιατί η ψυχή μας προχωρά πιο γρήγορα από το σώμα μας.

Κάθε φορά που φαίνεται πως γυρίζουμε πίσω,
στην πραγματικότητα ένα άλλο επίπεδο μέσα μας
προχωρά πιο βαθιά προς τα εμπρός.

Η επιστροφή δεν είναι οπισθοδρόμηση.
Είναι κύκλος.

Μπαίνουμε μέσα στο γνώριμο
για να το δούμε με νέα μάτια.
Και όταν το δούμε,
κάτι μέσα μας μετακινείται ανεπαίσθητα.
Κάτι χαλαρώνει.
Κάτι παλιό σταματά να μας στραγγαλίζει.

Το κλουβί μένει το ίδιο,
μα εμείς δεν είμαστε πλέον οι ίδιοι.

Και τότε συμβαίνει κάτι μυστικό και αληθινό:
το κλουβί δεν μας φυλακίζει πλέον.
Απλώς μας φιλοξενεί για τελευταία φορά.

Αυτή είναι η επιστροφή.
Και αυτή είναι η στιγμή πριν από τη μεγάλη εσωτερική αλλαγή.