Ζωντανή Πράξη (10 από 12)

Η Αλλαγή ως Καθημερινή Πραγματικότητα 

Κάποια στιγμή, η εσωτερική μεταμόρφωση
καλείται να γίνει πράξη.
Όχι μέσα στον νου,
όχι μέσα στην καρδιά,
αλλά μέσα στη ζωή:
στην οικογένεια, στην εργασία,
στις σχέσεις, στις αποφάσεις της ημέρας.

Εδώ πολλοί άνθρωποι νιώθουν ότι «χάνουν» όσα κέρδισαν.
Ότι η ηρεμία της εσωτερικής τους πορείας
δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στο βάρος της πραγματικότητας.

Όμως αυτό δεν είναι αποτυχία της αλλαγής.
Είναι η απόδειξή της.

Η αλλαγή γίνεται πραγματική
μόνο όταν συναντήσει την καθημερινότητα.

Η νέα ταυτότητα, όσο καθαρή κι αν είναι εσωτερικά,
δεν ωριμάζει μέσα στη σιωπή.
Ωριμάζει μέσα στις πράξεις:

στην απόφαση να μην αντιδράσουμε αυτόματα,
στον τρόπο που μιλάμε όταν νιώθουμε πίεση,
στον τρόπο που στεκόμαστε στο σώμα μας όταν φοβόμαστε,
στον τρόπο που διεκδικούμε χωρίς να επιτιθόμαστε,
στον τρόπο που ακούμε χωρίς να εξαφανιζόμαστε.

Η πραγματική μεταμόρφωση
δεν μετριέται στις «κορυφές».
Μετριέται στον ρυθμό της ημέρας.

Η ζωντανή πράξη
δεν είναι μια μεγάλη απόφαση.
Είναι μικρές επιλογές που επαναλαμβάνονται:

— να αναπνεύσουμε πριν αντιδράσουμε
— να παρατηρήσουμε πριν κρίνουμε
— να σταθούμε πριν φοβηθούμε
— να νιώσουμε πριν κλειστούμε
— να μιλήσουμε χωρίς να προδώσουμε τον εαυτό μας
— να σωπάσουμε χωρίς να χαθούμε

Αυτές οι μικρές πράξεις
είναι το πρώτο επίπεδο ενσάρκωσης.

Από εκεί και πέρα,
η πράξη αρχίζει να μετακινεί σταδιακά
την ίδια τη γεωγραφία της ζωής:

οι σχέσεις μας αποκτούν άλλους τόνους,
οι συνήθειες παίρνουν νέες μορφές,
οι αποφάσεις μας έχουν καθαρή κατεύθυνση,
η καθημερινότητα γίνεται πιο ευθυγραμμισμένη
με αυτό που πραγματικά είμαστε.

Δεν πρόκειται για ηρωική προσπάθεια.
Πρόκειται για ευθυγράμμιση.
Όταν όσα νιώθουμε,
όσα σκεφτόμαστε
και όσα κάνουμε
κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση,
η πράξη γίνεται φυσική.

Και τότε η αλλαγή παύει να είναι «έργο».
Γίνεται τρόπος ύπαρξης.

Η ζωντανή πράξη δεν είναι τελειότητα.
Είναι συνέπεια στο κέντρο μας.

Οι στιγμές που θα «χάσουμε» τον εαυτό μας
δεν είναι αποτυχία,
είναι υπενθύμιση.
Κάθε επιστροφή — όσο μικρή κι αν είναι —
χτίζει τη νέα ταυτότητα στην πράξη.

Η μεταμόρφωση δεν ολοκληρώνεται
στην κατανόηση ούτε στην καρδιά.
Ολοκληρώνεται όταν ο άνθρωπος
αρχίζει να ζει σαν αυτό που είναι —
όχι σαν αυτό που έμαθε να είναι.

Από εδώ ξεκινά η επόμενη φάση του Ταξιδιού:
η συνέπεια,
η ενσωμάτωση,
και τελικά η ελευθερία.