Καλάθι
0
0,00 €
Μαθήματα Θαυμάτων (ACIM) με σχολιασμό του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ (ΡΕΝ) & δικό μου (Κ)
ACIM - Μάθημα 3
Δεν καταλαβαίνω τίποτα από ό,τι βλέπω.
ΡΕΝ - Μάθημα 3
Ο νους μου δεν καταλαβαίνει την αλήθεια σχετικά με αυτό που βλέπω.
Μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι ο νους μας δεν αντιλαμβάνεται την αλήθεια αυτού που βλέπουμε, έχουμε κάνει το πρώτο βήμα προς την ελευθερία από τη φυλάκισή μας στους λανθασμένους προγραμματισμούς του νου μας. Το επόμενο βήμα είναι να επιτρέψουμε στο νου μας και να τον ενθαρρύνουμε να σταματήσει να αξιολογεί οτιδήποτε αντιλαμβάνεται. Η ανάγκη του νου μας να προστατευτεί από τους φανταστικούς του κινδύνους έχει οδηγήσει στην τάση να αξιολογεί κάθε ον, συμπεριφορά και κατάσταση, σε μια προσπάθεια να καθορίσει αν αυτό υποστηρίζει ή απειλεί τις βασικές του ανάγκες (ασφάλεια, αξία, ελευθερία και έλεγχο). Τότε κρίνει οτιδήποτε βλέπει σαν «καλό» επειδή υποστηρίζει τις ανάγκες του ή «κακό» επειδή προκαλεί φόβο ή ενοχή. Επομένως, ο μη φωτισμένος νους δεν έχει πιθανότητα να κατανοήσει καθαρά και αντικειμενικά αυτό που βλέπει. Διαστρεβλώνει το καθετί σύμφωνα με την προσωπική υποκειμενική πραγματικότητά του που βασίζεται σε προηγούμενες εμπειρίες. Ο νους μας βλέπει διαχωρισμό και κίνδυνο εκεί, όπου στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο ένα ον και όπου είμαστε αιώνια ασφαλείς και αήττητοι.
Ένας νους που εστιάζεται σε διαχωρισμένα όντα και σε κίνδυνο δεν μπορεί να δει την αλήθεια της ενότητας. Κάθε ον είναι σαν κύμα στον ωκεανό της θεϊκής συνειδητότητας. Σαν κύματα, είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια ουσία με τον ωκεανό. Είμαστε όλοι προσωρινές μορφοποιήσεις του ωκεανού – της θεϊκής συνειδητότητας. Όταν εστιαζόμαστε στον εαυτό μας και στους άλλους σαν σώματα, ταυτιζόμαστε με την κυματική φύση μας και βλέπουμε τους άλλους σαν διαχωρισμένους. Κρίνουμε τον εαυτό μας σαν μεγαλύτερο (καλύτερο) ή μικρότερο (κατώτερο) και νιώθουμε περηφάνια ή αυτοαπόρριψη. Ή αντιλαμβανόμαστε τα άλλα κύματα σαν απειλή για την ατομική διαχωρισμένη ύπαρξή μας. Αυτά τα συναισθήματα προκαλούνται από το γεγονός ότι δεν αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είμαστε τα κύματα αλλά ο ωκεανός, ο οποίος είναι η αιτιατή πραγματικότητα πίσω από όλα τα κύματα. Με τον ίδιο τρόπο, είμαστε η πραγματικότητα πίσω από κάθε ον και κατάσταση που συναντάμε.
Όταν ο νους μας μιλάει διαφορετικά, δεν αντιλαμβάνεται την αλήθεια.
Κ - Μάθημα 3
Το μάθημα 3 εστιάζει στην αναγνώριση ότι ο νους μας, όπως λειτουργεί συνήθως, δεν κατανοεί την αλήθεια σχετικά με αυτό που αντιλαμβάνεται. Το κείμενο εξηγεί ότι ο νους μας είναι προγραμματισμένος να κρίνει και να αξιολογεί ό,τι βλέπει, με βάση τις παρελθοντικές εμπειρίες και τους φόβους του. Αυτός ο τρόπος αντίληψης οδηγεί σε διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας και δημιουργεί την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού και του κινδύνου, όπου στην πραγματικότητα υπάρχει ενότητα και ασφάλεια.
Η αναγνώριση αυτής της ψευδαίσθησης αποτελεί το πρώτο βήμα προς την ελευθερία από τον περιορισμένο τρόπο σκέψης του νου. Το κείμενο προτείνει να σταματήσουμε να αξιολογούμε τα όντα, τις καταστάσεις και τα γεγονότα γύρω μας, καθώς η ανάγκη του νου να προστατευτεί από υποθετικούς κινδύνους μας οδηγεί στο να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα υποκειμενικότητας και φόβου.
Χρησιμοποιώντας τη μεταφορά του ωκεανού και των κυμάτων, το κείμενο εξηγεί ότι είμαστε όλοι μέρος της ίδιας θεϊκής συνείδησης, όπως τα κύματα είναι μέρος του ωκεανού. Όταν εστιάζουμε στην ατομικότητά μας και στους άλλους ως ξεχωριστά όντα, χάνουμε την αίσθηση της ενότητας και βιώνουμε συναισθήματα όπως περηφάνια, αυτοαπόρριψη ή φόβο. Αυτά τα συναισθήματα προκύπτουν από την ψευδαίσθηση ότι είμαστε διαχωρισμένοι από τους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε όλοι εκφάνσεις της ίδιας θεϊκής ουσίας.
Το κείμενο καταλήγει ότι όταν ο νους μας μιλάει διαφορετικά και προσκολλάται στις ψευδαισθήσεις του διαχωρισμού και του κινδύνου, δεν αντιλαμβάνεται την αλήθεια της ενότητας και της θεϊκής συνείδησης που είναι η πραγματική μας φύση.